Rozdział II

2."Nie mogę ich stracić"

Jakie to fantastyczne uczucie obudzić się u boku najukochańszej osoby.....

-Dzień dobry kochanie.-wyszeptał mi do ucha Michał.

-Dzień dobry.Jak się spało?

-Z Tobą?Świetnie.Poleż jeszcze trochę a ja idę zrobić śniadanie.-poszedł prosto do kuchni.

Po 10 minutach przyszedł z tacą zastawioną samymi pysznościami.

-I my to we dwójkę mamy zjeść?-zaśmiałam się.

-A maleństwo to co?Musisz teraz jeść "za dwóch".-powiedział głaskając mój coraz to większy brzuszek.

-Dziś po pracy jadę jeszcze zawieźć papiery.Spotkamy się u mojej mamy.Adres już znasz.Dam Ci znać kiedy masz wyjechać.Dobrze?

-OK.Szkoda że nie pojedziemy razem.

-Obiecuję że następnym razem to się zmieni.-pocieszył mnie.

Pojechaliśmy do firmy.Dzień minął bez żadnych niemiłych niespodzianek.Wyszliśmy o 15 i postąpiliśmy według planu.Mój garbus czekał na mnie od wczoraj.

Pojechałam do domu zacząć pakować rzeczy,aby się przeprowadzić do Michała.Zadzwonił telefon:

-Hej kochanie,już kończę załatwiać te sprawy,więc możesz wychodzić.Pa.

Zapakowałam walizkę do auta i wyjechałam....

Jechało za mną sportowe auto,które nagle zajechało mi drogę.Chciałam je wyminąć,lecz straciłam panowanie nad kierownicą.Poczułam tylko silne uderzenie.......

*************Sytuacja z punktu widzenia Michała******************

Nie mogłem doczekać się spotkania z mamą i Mają.Chcąc sprawdzić czy już dojechała na miejsce,zadzwoniłem.Nie odbierała,pomyślałem że pewnie jeszcze jedzie i nie może odebrać telefonu.Nagle z około 15 metrów ujrzałem rozwalonego o drzewo czerwonego garbusa. Serce mi stanęło.

Na miejscu była staż oraz pogotowie.Strażacy próbowali otworzyć drzwi.Wyleciałem z auta i chcąc się do niej dopchać zacząłem krzyczeć:

-To moja dziewczyna,ratujcie ją!Ona jest w ciąży!Ratujcie ją i moje dziecko!

Drzwi udało się otworzyć,powoli wyciągnęli ją z auta.Była cała zakrwawiona.Nie wiedziałem co robić.Płakałem,czułem się taki bezradny.

-Który to miesiąc?-zapytał sanitariusz.

-Trzeci,w aucie w torebce powinna mieć Kartę Przebiegu Ciąży.Boże,czemu to musiało ją spotkać!-byłem przerażony.

Wsadzili nosze do karetki i odjechali z piskiem opon.Roztrzęsiony ruszyłem za nimi.

Po 15 minutach byliśmy na miejscu.

Biegłem obok niej.Zawieźli ją na dokładne badania.Chodziłem w kółko,postanowiłem zadzwonić do mamy i powiedzieć co się stało.

-Cześć synku gdzie jesteście?

-Ona....ona...-nie mogłem wykrztusić ani słowa.

-Boże Michał co się stało!?Coś z dzieckiem?

-Majka miała wypadek.Ja nie mogę ich stracić.Nie mogę....-nie potrafiłem powstrzymać łez.

-W jakim jesteście szpitalu?Zaraz przyjadę.

-Specjalistyczny na osiedlu Złotej Jesieni.

-Już jadę,nie martw się.Wszystko będzie dobrze.

Kolejne 20 minut czekania.Przybiegła mama.

-Co się dokładnie stało?Wiadomo już coś?

-No właśnie nie.Nie wiem,jechałem do Ciebie,a tam....rozwalony o drzewo samochód Mai.Nie wiedziałem co robić.A jeśli coś będzie nie tak?

-Synu spokojnie.Zaraz wszystkiego się dowiemy.-mama próbowała mnie uspokoić.

Podeszła do pielęgniarki.

-Przepraszam,czy wiadomo coś o Majce Olkowicz?

-Zaraz przyjdzie lekarz,właśnie kończą się badania.Proszę się nie martwić.

-Witam,czy państwo są rodziną Pani Olkowicz?-podszedł i zapytał lekarz.

-Jestem chłopakiem,ojcem jej dziecka.Co z nią?

-Zapraszam Pana do gabinetu...